Κεχριμπάρι

Το κεχριμπάρι, είναι απολίθωμα ρητίνης κωνοφόρων δέντρων της οικογένειας των Σκαιαδοπιτιδών (Sciadopityaceae), πλούσια σε σουσινικό οξύ (succinic acid) στοιχείο που του προσδίδει τις ιδιαίτερες ιδιότητές του. Η ηλικία του κεχριμπαριού κυμαίνεται από 30 έως 100 εκατομμύρια χρόνια, καθιστώντας το ένα από τα παλαιότερα ορυκτά στον κόσμο.

Σχηματισμένο από μοριακά πολυμερή, το κεχριμπάρι οφείλει την ύπαρξή του σε υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες που ασκήθηκαν από τα υπερκείμενα ιζήματα, μετατρέποντας αρχικά τη ρητίνη σε κόπαλ και στη συνέχεια, εκατομμύρια χρόνια αργότερα, στο πολύτιμο κεχριμπάρι.

Παρότι πολλές ρητίνες δέντρων υπάρχουν, οι περισσότερες καταστρέφονται από φυσικές και βιολογικές διεργασίες, καθιστώντας το κεχριμπάρι ένα σπάνιο και πολύτιμο υλικό.

Η ποικιλία χρωμάτων του, από το ανοιχτό ξανθό έως το σκούρο καφέ, οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως το είδος του δέντρου και τις γεωλογικές συνθήκες.

Η αξία του κεχριμπαριού

Η παρουσία εγκλωβισμένων εντόμων ή φυτών στο εσωτερικό του κεχριμπαριού αυξάνει σημαντικά την αξία του, καθιστώντας το ένα πολύτιμο αντικείμενο για συλλέκτες και επιστήμονες. Η μειούμενη εξόρυξη στη Βαλτική, την κύρια πηγή κεχριμπαριού, συμβάλλει στην αύξηση της τιμής του.

 Η Ετυμολογία του Κεχριμπαριού

Η λέξη “κεχριμπάρι” προέρχεται από την αραβική “kahruba”, που σημαίνει “αυτό που έλκει τα άχυρα”, αναφερόμενη στην ικανότητα του κεχριμπαριού να ηλεκτρίζεται όταν τριφτεί. Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν “ήλεκτρον”, δίνοντας έτσι το όνομά του στο φαινόμενο του ηλεκτρισμού.